Sommige plaatsen die je bezoekt, daar ga je gewoon van houden. Pai is zo’n plaats voor mij. Pai is een onwijs leuk dorp in de bergen in het noorden van Thailand. Het bevindt zich op zo’n 130 kilometer rijden vanaf Chiang Mai en maar liefst 800 kilometer vanaf Bangkok.

Het relatief kleine dorp wordt steeds populairder onder backpackers en daarom wordt het ook steeds vaker bezocht. Maar toch zijn er nog genoeg plekken in de omgeving waar weinig andere reizigers zijn.

Veel reizigers bezoeken Pai vanuit Chiang Mai, ik dus ook. Om Pai te bereiken, moet je eerst een pittige busrit langs bijna 800 bochten overleven. Neem voordat je aan deze reis begint een reistabletje! Ik heb nogal snel last van wagenziekte en ondanks het vooraf nemen van een reistablet, was ook ik tijdens deze rit behoorlijk misselijk!

Ik voelde me alles behalve prettig toen ik aankwam in Pai. Helaas regende het ook nog eens en hing er een sombere sfeer. Het was nagenoeg uitgestorven in de walking street. Is dit het dorpje waar iedereen het over heeft?

Gelukkig stopte het ‘s avonds met regenen, en kwam de walking street tot leven. In de straten gingen vrolijke lichten aan en werden kraampjes opgezet en er ontstond een super gezellige sfeer. Wist je dat je onwijs lekker kunt eten in de Pai walking street? Er zitten een aantal goede restaurantjes, maar je kan er vooral genieten van lekkere streetfood! Waaronder Pad Thai, dumplings, pizza, lasagne en dat voor een prikkie.

Wat is er te doen in Pai?

Er zijn onwijs veel toffe activiteiten en bezienswaardigheden in Pai. En deze zijn allemaal goed te bereiken met de scooter. Bezoek bijvoorbeeld een van de natuurlijke hotsprings of koel af in in de Mo Paeng waterval. Of geniet van de zonsondergang vanaf de Pai Canyon of het Yun Lai Viewpoint. Ook de gigantische witte boeddha is een bezoekje waard.

Wil je de backpackers en toeristen vermijden, hou je van hiken, wil je graag de natuur en de bergachtige omgeving bewonderen en een authentieke ervaring beleven? Doe dan net als ik een toffe trekking! De omgeving van Pai is namelijk waanzinnig mooi!

Van te voren zochten mijn reisgenoten en ik informatie op over het doen van een trekking. We kwamen al snel uit bij een leuke guesthouse in het dorp Pang Mapha die één- en meerdaagse trekkings organiseerde. Een ééndaage privétrekking zou ons 4500 baht kosten voor drie personen. Dat is 1500 baht (zo’n €42) per persoon. Let’s do this!

Here we go! Op naar Pang Mapha.

Pang Mapha is een klein dorpje in het noorden van Thailand tegen de grens van Myanmar aan. Vanaf Pai is het ongeveer een uur rijden. In tegenstelling tot Pai, is het in Pang Mapha helemaal niet toeristisch, wat voor mij voor een hele authentieke ervaring zorgde.

Bustickets zijn gemakkelijk een dag van te voren te regelen op het busstation van Pai. We kwamen na een uurtje rijden aan op het “busstation” van Pang Mapha. Ik zag er kippen en koeien op de weg lopen, de lokale bevolking hun producten op straat verkopen en de winkels en huizen zagen er een stuk minimalistischer uit.

Voordat we aan de trekking begonnen, stopten we onze tas vol met water, snacks en een in bananenblad verpakt lunchpakketje voor onderweg. Onze gids kwam van oorsprong uit Myanmar. Er wonen veel Myanmarese vluchtelingen in Thailand. Vooral veel etnische minderheden voelen zich niet veilig in Myanmar en zijn in Thailand op zoek naar een beter leven. Net als onze gids.

De start van de trekking

De zon was deze dag verscholen achter een dikke wolkenlaag waardoor de luchtvochtigheid hoger was dan normaal. We liepen het dorp uit en onze gids wandelde met een stevig tempo voor ons uit op een smal pad de berg op. De steile weg in combinatie met de hitte maakte het voor iedereen behoorlijk zwaar. Af en toe stopten we enkele minuten om op adem te komen. Een goede conditie is fijn, maar geen echte must. Zorg er in ieder geval voor dat je luchtige kleding aantrekt en genoeg water meeneemt!

Na ruim een uur lopen konden we goed zien hoe hoog we al waren. We hadden een super tof uitzicht over de groene omgeving. De verschillende lagen bergen waar we zicht op hadden, hadden allemaal een verschillende kleur groen. Het zag er waanzinnig uit!

Dankzij de combinatie van omhoog en naar beneden lopen, deden mijn knieën al pijn. Het voordeel van een privétrekking is dat hier gemakkelijker rekening mee kan worden gehouden. Onze route vervolgde zich dwars door de maisvelden met een waanzinnig uitzicht. Ik wist niet dat de omgeving hier zo divers en prachtig was! Ik heb onderweg ruim 200 foto’s gemaakt…

Na een aantal uren lopen, liepen we door de rijstvelden waar meerdere inwoners bezig waren met het oogsten van de rijst met sikkels. Wat een zwaar werk is dat! En deze mensen waren ook geen 20 meer, maar leken dik in de 50 of ouder. Onze gids vertelde dat hij dit werk ook doet wanneer er geen trekking bij hem is geboekt. Hij maakte even een praatje met enkele harde werkers voordat we verder liepen naar het dichtbijgelegen dorp.

Lunch in het dorp

Dit was een echt authentiek dorp. Er was geen toerist te bekennen! In de straten speelden kinderen en scharrelden kippen. We stopten bij het huis van onze gids waar hij ons binnen uitnodigde. Het was een simpel, maar groot houten huis. Het gaf mij een bijzonder gastvrij gevoel en een mooi kijkje in de leefwijze van de mensen in dit dorp. Zittend op kleedjes aan een lage tafel openden we onze lunchpakketjes. Rijst met ei. Het smaakte erg goed, maar na een maand rijst te hebben gegeten, snak je wel eens naar een lekkere pizza!

Na de lunch en een plaspauze boven een (niet al te schone) hurk wc, vervolgden we de trekking. Helaas zie je bijna overal in Thailand hurk wc’s, dus probeer daar maar aan te wennen!

Zodra we het dorp uitliepen passeerde ons een man op een flink aftandse motor. Hij droeg een smal, lang geweer bij zich. Toen hij stopte voelde ik me niet erg prettig om eerlijk te zijn. Hij stapte van zijn motor en maakte een praatje met onze gids. De gids legde uit dat het verboden is om binnen het dorp wapens te gebruiken en dat de inwoners daarom buiten het dorp hun wapens testen. Dit was niet heel prettig om te horen op dat moment…

En dat wilde deze man maar wat graag aan ons laten zien! Hij richtte zijn wapen in de lucht en ik schermde mijn oren snel af met mijn handen. Hij haalde trekker over, maar we hoorden enkel een klik-geluid. Het geweer ging niet af. Opnieuw haalde hij de trekker over met een hels kabaal als gevolg. Ik schrok me rot! Hij liet ons duidelijk merken dat hij van onze reactie genoot en gaf ons hard lachend een high five. Aan zijn gedrag te zien zou hij waarschijnlijk prima bestempeld kunnen worden als de dorpsgek. ‘Snel verder lopen!’, dacht ik.

Dwars door de rivier!

De terugweg was een hele andere route en beleving dan de heenweg. We ruilden onze schoenen om voor sandalen en liepen grotendeels door de koele rivier. Neem dus stevige sandalen mee in je rugzak tijdens de trekking. Doe ook absoluut geen slippers aan want dat loopt super onhandig.

Soms liepen we stukken dwars door de dichte begroeiing om naar het volgende gedeelte van de rivier te komen. Takken die in mijn gezicht kwamen en bijtende rode mieren op mijn benen maakten dit geen prettige route. “Don’t touch the white flowers!” klonk van voren. Blijkbaar stikten deze prachtige witte bloemen van de rode mieren! We waarschuwden elkaar elke keer bij het zien van zo’n bloem. Elke keer was het voor mij een verademing om de rivier te zien. Check na een trekking ook altijd voor teken en eventueel bloedzuigers!

Na honderden meters door de rivier te hebben gelopen, kwamen we uiteindelijk aan bij het startpunt van onze trekking: het guesthouse in Pang Mapha. Ik voelde me uitgeput en opgelucht tegelijk.

De trekking duurde in totaal 7 uur inclusief de lunch. Het was zo’n unieke ervaring waar ik misschien niet élk moment van genoot, maar waarvan ik onwijs blij ben dat ik het heb meegemaakt.

Dit artikel werd geschreven door Merel.

Mijn naam is Merel en ik kan mezelf een échte reisfanaat noemen! Reizen en de wereld ontdekken zijn dingen die ik het allerliefst doe. Het combineren van mijn hobby’s reizen, fotograferen én schrijven hebben tot het bestaan geleid van mijn eigen website: mijnreiservaring.nl

Heb je zelf ook interesse om een leuke gastblog te schrijven voor Zuidoost-Azië Magazine? Neem dan contact op via dit formulier.