De Indonesische keuken is even gevarieerd als haar bevolking. Toch zijn er twee constanten: er wordt doorgaans gezond gekookt en overal staat er rijst op het menu. Veel rijst.

Rijst

Ondanks de vele regionale verschillen, zul je rijst  in alle uithoeken van Indonesië op de menukaart zien. Niet echt verrassend. Rijst in het Indonesisch is ‘nasi’ en je zult ze voornamelijk in de varianten ‘nasi putih‘ (witte, gekookte rijst) en ‘nasi goreng‘ (gebakken en gekruide rijst) eten. Rijst is de basis van elke maaltijd uit de Indonesische keuken. Ja, zelfs vaak van het ontbijt. En dat is als westerling toch wel even wennen. Bij die rijst worden dan tal van nevengerechten geserveerd. Rijsttafel is een klassieker en een waar feest. Zoals de term al suggereert komt er rijst op tafel. Met een heleboel bijgerechten en sauzen. Rijsttafel eet je bij uitstek in groep. Je schept wat rijst op en proeft verder van alle bijgerechten iets. Het is niet zo dat elk één schotel krijgt, alles wordt gewoon op tafel gezet en ieder neemt waar hij zin in heeft. O ja, en dankzij de Nederlandse koloniale geschiedenis, zul je rijsttafel ook gemakkelijk herkennen op de kaart. In het Indonesisch heet rijsttafel immers gewoon rijsttafel.

De Indonesische keuken is gezond

Rood vlees zul je niet vaak op het menu zien staan. Indonesiërs zijn er gewoon niet zo dol op. Varkensvlees zul je evenmin veel zien: de meeste Indonesiërs zijn immers moslim en eten dus geen varkensvlees. Wat je wel veel zult eten: groenten, gevogelte, vis en zeevruchten. Lekker gezond dus. En bovendien wordt het vaak vetarm bereid.

De Indonesische keuken is niet overal even pikant. In West-Java bijvoorbeeld is het eten veel minder pittig dan in Noord-Sumatra. Pittig eten lijkt soms wat vreemd: het is in Indonesië al zo warm, waarom zou je dan nog eens gerechten eten waarvan je geweldig hard begint te zweten? Twee goede redenen: kruiden zoals Spaanse pepers bijvoorbeeld stimuleren de bloedsomloop enerzijds en werken bacteriedodend anderzijds. Wat in een tropisch klimaat geen overbodige luxe is.

Lepel en vork

Zoals in de meeste andere Zuidoost-Aziatische landen eet je in Indonesië niet met stokjes – tenzij je een Chinees restaurant binnenstapt natuurlijk. Je gebruikt er gewoon een lepel en een vork. Een mes zul je niet nodig hebben: je eten zal immers al in hapklare brokken op je bord liggen. In bepaalde eenvoudige etablissementen zul je misschien met je handen moeten eten. Onthoud dan dat je altijd je rechterhand gebruikt: je linkerhand wordt er immers als onrein beschouwd, want het is er je WC-papier-vervanger.

Zin om zelf Indonesische gerechten klaar te maken? Met deze boeken kan je alvast aan de slag.