De Maleisische samenleving wordt voornamelijk gekenmerkt door een multiculturele mix met een dominante invloed van de islam, de officiële godsdienst in Maleisië.

Multiculturele samenleving

De Maleisische samenleving is een echte multiculturele samenleving. Het is een smeltkroes van oorspronkelijke Maleisische inwoners van het schiereiland, stammen van Borneo, Indiërs, Chinezen en andere Aziaten en Europeanen. Hoewel de verschillen tussen etnische Maleisiërs en de andere groepen in het verleden wel eens tot spanningen hebben geleid, gaat het er tegenwoordig vreedzaam en verdraagzaam aan toe. De Maleisiërs hebben wel de politieke touwtjes in handen en de Chinezen zijn dan weer sterker vertegenwoordigd in het zakenleven. Het gevoel van tot een bepaalde etnische groep te behoren, is er nog steeds sterk ingebakken. Maar tegelijk begint er steeds meer een besef van één Maleisische identiteit te groeien.

Godsdienst

De islam is de officiële godsdienst in Maleisië en is er alomtegenwoordig, maar de godsdienstvrijheid wordt er wel gegarandeerd. Je vindt er dan ook hindoes, taoisten, boeddhisten en christenen. Die laatste vind je dan vooral in Borneo.

Ondanks de godsdienstvrijheid is Maleisië niet bepaald fan van het jodendom. Maleisiërs mogen niet naar Israël reizen, en omgekeerd mogen Israëli’s het land niet in. Niet-Israëlische joodse reizigers lopen in Maleisië best ook niet met hun geloof te koop.

Respect

Enkele regels die je in Maleisië best in acht neemt:

– Het is raadzaam om je respectvol te kleden, zeker in de eerder landelijke gebieden. Dat betekent dat je best geen korte broek draagt en je schouders bedekt. In grote steden en meer ontwikkelde gebieden zoals Kuala Lumpur of Penang is dat echter minder een issue.

– De kans is groot dat je vreemd zult bekeken worden als je in het openbaar je affectie voor je partner toont. Ook hier geldt echter: in de meer ontwikkelde gebieden is het meer aanvaard dan in de landelijke gebieden.

– Homoseksualiteit is niet alleen een taboe in Maleisië, het is er zelfs bij wet verboden. Straffen voor overtreders gaan van boetes over lijfstraffen tot zelfs gevangenisstraffen tot 20 jaar. Wat geldt voor heteroseksuele koppels – je toont beter geen affectie in het openbaar – geldt dan ook a fortiori voor LGBT-koppels.

– Als je een huis, moskee of tempel bezoekt, doe dan je schoenen uit.

– Het wordt niet echt geapprecieerd als je als bezoeker kritiek uit op de Maleisische regering of het koningshuis, zelfs niet als je Maleisische gesprekspartner dat zelf doet.

– Als je met je handen eet, gebruik dan nooit je linkerhand. Die wordt in Maleisië immers gebruikt om je schoon te maken na een toiletbezoek (WC-papier is er nog niet echt gebruikelijk, schoonmaken doe je in Maleisië nog vaak met je linkerhand en water).

– Om diezelfde reden: geef nooit iemand een geschenk met je linkerhand.

– Wijzen met je wijsvinger wordt als onbeleefd beschouwd. Wil je toch iets aanwijzen, doe dat dan met je duim (terwijl je de rest van je hand tot een vuist balt).

– Wijs niet met je voeten en raak nooit het hoofd aan van een ander.

– Laat je niet van de wijs brengen door swastika’s (hakenkruisen). Je zult ze regelmatig zien in boeddhistische en hindoeïstische tempels. Ze zijn gewoon een religieus symbool en hebben dus niet die extreem-rechtse betekenis als bij ons.

Drugs en alcohol

Hoewel Maleisië een islamitisch land is, is alcohol er vrij makkelijk te verkrijgen. Behalve dan in de staten Kelantan en Terengganu waar alcohol verboden is. Hou er wel rekening mee dat alcohol in Maleisië relatief duur is.

Drugs is overal in Maleisië verboden en er wordt bijzonder streng opgetreden. Je krijgt er sowieso de doodstraf als je meer dan 15 gram heroïne,  30 gram morfine, 30 gram cocaïne, 500 gram cannabis of 1,2 kg opium smokkelt, maakt, importeert of exporteert. Gewoon in het bezit zijn van deze hoeveelheden is voldoende om veroordeeld te worden. Hou dus steeds je bagage in het oog.

Ook tegen drugsgebruik wordt streng opgetreden: je riskeert een zware boete of gevangenisstraf tot 10 jaar, of beide. Je kunt veroordeeld worden van zodra er sporen van drugs in je lichaam worden gevonden, zelfs als je kunt aantonen dat je die drugs in het buitenland hebt ingenomen.