De geschiedenis van Maleisië – of Malaya zoals het land oorspronkelijk heette – is voor een groot stuk beïnvloed door haar gunstige ligging voor de handel tussen het Oosten en het Westen. De eerste handelscontacten dateren al van in de eerste eeuw voor Christus, maar het is pas in de 15de eeuw dat de handel echt op gang kwam.

Melaka of Malakka en de islam

Rond het jaar 1400 stichtte Parameswara Melaka. Parameswara is ook gekend onder de naam Iskander Shah. En om het helemaal moeilijk te maken is Melaka ook gekend als Malakka, de naam die de stad kreeg tijdens het koloniaal bewind van de Britten. Enfin, Parameswara stichtte rond 1400 Melaka. Of nog: Iskander Shah stichtte rond 1400 Malakka. Hij maakte er al snel een voortvarende handelsstad van en Melaka trok zo al snel Chinese, Indiase en Arabische handelaars aan. Die Arabieren en islamitische Indiërs introduceerden de islam in Melaka. De zoon en opvolger van Iskander Shah (aka Parameswara) bekeerde zich tot de islam en Melaka werd omgevormd tot een sultanaat. Dat was meteen de start van een snelle opmars van de islam over gans Maleisië, Borneo en de Indonesische archipel.

Europese invloed (16de-19de eeuw)

Melaka was een hit. En dat trekt natuurlijk volk aan, de Portugezen op kop. Die arriveerden in 1511 en veroverden in 30 dagen tijd de stad en verdreven het sultanaat naar Johor in het zuiden. Ze brachten ook het christendom met zich mee en installeerden verschillende christelijke missieposten. De Portugezen slaagden er niet in om het succes van Melaka verder te zetten, maar ze bleven er wel tot 1641. Toen was het de beurt aan de Nederlanders om Melaka in handen te nemen.

Op het einde van de 18de eeuw kwamen de Britten in beeld. Zij installeerden zich op het eiland Penang in het noorden van Maleisië. Penang was voor de Britten vooral een strategische locatie in de strijd met de Nederlanders om de Zuidoost-Aziatische handelsroutes. In 1824 gooiden de Britten het met de Nederlanders op een akkoordje: de Britten zouden Maleisië krijgen en de Nederlanders mochten Indonesië hebben.

In 1857 begon Kuala Lumpur op te komen en in 1896 werd het de hoofdstad van Maleisië.

WOII en de Maleisische onafhankelijkheid

Tijdens WOII werd Maleisië bezet door Japan. Tijdens die bezetting hadden de Maleisiërs het hard te verduren. Toen de Britten na de Tweede Wereldoorlog Maleisië terug wilden, was dat fel tegen de zin van de Maleisiërs. Ze waren het moe om door anderen overheerst te worden en wilden onafhankelijkheid. In 1957 was het eindelijk zo ver: Maleisië werd onafhankelijk.

Na de onafhankelijkheid

In het begin van de jaren 1960 werden Singapore en de Borneo-staten Sabah en Sarawak toegevoegd aan Maleisië, maar dat duurde niet heel erg lang. In 1965 ging Singapore solo.

In 1969 braken er ernstige etnische rellen uit in Kuala Lumpur. Dat leidde tot het uitroepen van de noodtoestand en het creëren van een ‘New Economic Policy‘. Die moest de zwaar achtergestelde etnische Maleisiërs positief discrimineren. Van oudsher waren het immers voornamelijk de Chinese en Indiase handelaars die zich ooit in Maleisië hadden gevestigd, die welvarend waren. Met de New Economic Policy moesten ook de oorspronkelijke bewoners van het land meer kansen krijgen. Die New Economic Policy was een ambitieus project dat uit vier vijfjarenplannen bestond.

En met succes: het aandeel van de oorspronkelijke Maleisiërs in de economie steeg van 1,5% in 1969 tot 20,3% in 1990 en het aantal bedrijven in handen van Maleisiërs steeg in diezelfde periode van 39% tot 68%.