De geschiedenis van Singapore is  voornamelijk een vrij recente geschiedenis: tot 1819 was het er immers bijzonder kalm. Er woonden zo’n 1000 mensen op het eiland. Voornamelijk Maleisiërs, aangevuld met enkele Chinese boeren en enkele piraten. Maar heel erg veel gebeurde er niet. Tot 1819.

Raffles en de Britse Oost-Indische Compagnie (1822-1827)

De Britten hadden op Penang al een handelspost, maar dat was niet bepaald een succes. En dus gingen ze op zoek naar een bijkomende uitvalsbasis. Daarvoor stuurden ze Sir Stamford Raffles op pad. Hij kwam in 1819 aan in Singapore – dat toen nog Singapura heette, wat zoveel betekent als ‘stad van de leeuw’. Singapore was op dat moment in handen van het sultanaat van Johor in Maleisië. Raffles sloot een akkoord met de sultan om het eiland te ‘huren’.

Singapore werd al snel een succesverhaal. In drie jaar tijd was de bevolking aangegroeid tot 11000 inwoners. Die kwamen van zowat overal: Maleisië, China, Indonesië, India, het Midden-Oosten en Europa. Kort voor hij terug naar Groot-Brittannië zou terugkeren, tekende Raffles in 1822 een plan voor de stad uit, gebaseerd op de etniciteit van de inwoners. Die opdeling merk je vandaag nog steeds in het huidige stadsplan met wijken als Little India en Chinatown.

In 1824 stond de sultan van Johor het gebied af aan Groot-Brittannië.

Raffles keerde terug naar Groot-Brittannië en stierf er in armoede in 1826. Tot op vandaag is Raffles een held voor de Singaporezen.

Enorme groei (1827-1942)

Singapore heeft veel te danken aan zijn ligging: het is een ideale uitvalsbasis voor handel tussen het oosten en het westen. Aanvankelijk verliep die handel voornamelijk met zeilschepen. En daarbij speelden de moessonwinden een belangrijke rol. De ene helft van het jaar komen in Singapore de moessonwinden immers vanuit het oosten, en de andere helft van het jaar uit het westen. Dat betekende dat de ene helft van het jaar schepen vanuit China kwamen en de andere helft van het jaar vanuit India en het Midden-Oosten.

Met de komst van het Suez-kanaal in 1869 werd de afstand tussen Europa en Azië aanzienlijk ingekort en dat kwam Singapore uiteraard goed uit. Bovendien zorgde de opkomst van stoomboten ervoor dat de schepen niet langer afhankelijk waren van de wind. Dat betekende alleen maar meer schepen en dus meer handel en dus meer groei.

WOII

Tijdens WOII werd Singapore door Japan onder de voet gelopen. De Japanners regeerden met ijzeren hand en maakten het leven van de Singaporezen bijna ondraaglijk. Folteringen, massa-executies en willekeurige moorden waren geen uitzondering. De Singaporezen waren tijdens de Japanse bezetting arm en leden honger.

In de  jaren na de Tweede Wereldoorlog deed Singapore een verwoede poging om er weer bovenop te komen, gesteund door de Britten die het commando weer hadden overgenomen.

Onafhankelijkheid

In de jaren 1950 deed Groot-Brittannië steeds meer toegiften richting zelfbestuur voor Singapore. Bij de eerste verkiezingen in het onafhankelijke Singapore, in 1959, kwam de partij van Lee Kuan Yew, PAP, uit de bus als grote overwinnaar. Zij haalden 43 van de 51 zetels binnen en tot op vandaag zwaait de PAP de plak in Singapore. Lee Kuan Yew profileerde zich aanvankelijk als een communist, maar dat bleek na de verkiezingen gewoon een electorale zet te zijn. Eenmaal verkozen voer hij al snel een andere koers.

Lee wou Singapore verenigen met Maleisië. Hij slaagde daar in 1963 in, maar het huwelijk was van korte duur. In 1965 stootte Maleisië Singapore weer af. Singapore werd daarmee het enige land ter wereld dat tegen zijn zin onafhankelijk werd.

Lee Kuan Yew en de huidige regering

Lee was/is ongetwijfeld één van de drijvende krachten achter het huidige succesverhaal van Singapore. Hij slaagde er in om een sterke economie op te bouwen, een harmonieuze samenleving te creëren  en een goed werkend overheidsapparaat op poten te zetten. Dat alles met een bizarre mix van vrije handel en overheidsinmenging. Hij wordt beschouwd als een strenge maar rechtvaardige en genereuze ‘vader’ voor de Singaporezen. Hij wordt door veel Singaporezen aanzien als één van de belangrijkste figuren uit de geschiedenis van Singapore.

Maar is er ook een keerzijde aan de medaille. De overheid wordt vaak op de korrel genomen omwille van inbreuken op de privacy, schending van de mensenrechten en censuur. Zo zijn alle media in handen van de regering, die vindt dat de media ten dienste moeten staan van de regering en haar doelstellingen.