Ben jij op zoek naar goedkoop vrijwilligerswerk in Thailand? Irene ging je voor: zij werkte een tijdje als vrijwilliger in een Thais ziekenhuis. Lees hier haar verhaal:

The purpose of life is to live it, taste experience and reach out with no fear

Herken je het gevoel dat je iets al lange tijd heel graag wilt, maar eigenlijk niet zo goed durft en maar blijft twijfelen wat te doen? Dat is het gevoel dat mij vorig jaar veel heeft beziggehouden.

Al ruim 2 jaar droomde ik ervan om voor langere tijd naar het buitenland te gaan om te gaan reizen en daarnaast te gaan werken als verpleegkundige. Ik besloot op zoek te gaan naar een leuk vrijwilligersproject, zodat ik ook de mogelijkheid had om te reizen.

Zal ik wel of zal ik niet…?

Lange tijd heb ik getwijfeld of ik het avontuur wel of niet aan zou gaan. Ervoor gaan betekende dat ik ontslag zou moeten nemen en ik na mijn reis geen baan meer zou hebben. De reacties vanuit mijn omgeving waren erg wisselend en regelmatig werd ik geconfronteerd met de vraag “Waar ga je toch aan beginnen? Je gaat toch niet je baan opzeggen!” Het was natuurlijk ook niet niks, maar ach, je bent jong en je wilt wat toch? Na lang wikken en wegen en urenlang weggedroomd te hebben bij het zien van reisfoto’s en filmpjes was het tijd om de knoop definitief door te gaan hakken. Het werd tijd om mijn gevoel te volgen en het avontuur en de uitdaging aan te gaan: 6 maanden mijn vertrouwde leventje achter me laten, op weg naar Zuidoost-Azië. 

Na een maandenlange zoektocht op allerlei websites kwam ik uiteindelijk een leuk project tegen wat ook nog eens betaalbaar bleek te zijn. Het vrijwilligersproject was in een klein ziekenhuis in het noordoosten van Thailand. Ik aarzelde geen moment en nam direct contact op met de organisatie om te bekijken wat de mogelijkheden waren. Was dit dan het moment dat mijn droom werkelijkheid zou gaan worden?

Let’s Volunt2Thai: vrijwilligerswerk in Thailand in ruil voor een gratis verblijf.

Volunt2thai is een vrijwilligersorganisatie die nog niet zo lang geleden opgezet is door een Oostenrijkse man en zijn Thaise vrouw in een klein dorpje in het noordoosten van Thailand. Ik vond het project op een website waarbij organisaties je in ruil voor het vrijwilligerswerk gratis laten verblijven en zorgen voor eten en drinken. Indien je je aanmeldt bij deze website kan je er contact zoeken met verschillende hosts die allerlei vrijwilligersprojecten aanbieden, zo ook dus het project van Volunt2Thai.
Het project sprak me direct aan omdat het een kleinschalige organisatie is die je de mogelijkheid biedt om midden in “local life” te wonen, samen met andere vrijwilligers. Het eerste contact met de organisatie verliep erg goed en al snel kreeg ik goedkeuring om voor 2 maanden te gaan werken in Phen Hospital. Yes! I’m in! Let the journey begin!

De voorbereidingen voor mijn vrijwilligerswerk in Thailand

Enthousiast begon ik aan de voorbereidingen van mijn grote avontuur. Ik nam mijn ontslag, ging op zoek naar een passende reisverzekering, regelde mijn visum en inentingen, zorgde ervoor dat ik mijn woning onderverhuurde en boekte mijn vliegticket. Nu kwam het allemaal ineens wel erg dichtbij! Ik had nog een paar weken om afscheid te nemen van mijn lieve vrienden en familie en om te besluiten welk deel van mijn kledingkast er met me mee zou gaan reizen. Nu werd het allemaal wel echt even spannend en begon het zweet me stiekem af en toe toch wel even uit te breken. Was ik wel klaar voor dit grote avontuur?

Ik werkte mijn laatste dienst als verpleegkundige in Nederland en deed de deur van het ziekenhuis achter me dicht. Wat een gek gevoel om deze deur achter me te sluiten, wetende dat ik voorlopig niet terug zal komen. Maar ik wist zeker dat er iets moois op mijn pad zou gaan komen wanneer ik terug was van mijn avontuur.

Sa-wa-dee Thailand!

Vol goede moed stapte ik in het vliegtuig op weg naar Ban Nong Phong en nog geen paar uur later waren daar al de gevreesde tranen. Ik raakte lichtelijk in paniek en vroeg me af waarom ik ook weer aan dit avontuur begonnen was. De eerste dagen van mijn reis waren daarom ook best heftig en ik kan nu al zeggen dat ik mezelf daarin al ontzettend had overwonnen. Wat kwam er veel op me af! En wat voelde ik me ineens eenzaam! Ik besloot dat opgeven geen optie was en zette door. Binnen no time leek alles toch op z’n plek te vallen en raakte ik gewend aan mijn nieuwe stekkie.
Gelukkig had ik me van tevoren al een beetje verdiept in de Thaise taal (lang leve de leuke apps zoals Bravolol), zodat ik wat gemakkelijker kon communiceren met mijn collega’s. Onderschat de taal niet, want de uitspraak is zó lastig!

Groepsfoto met mijn lieve collega’s in het Phen Hospital

Het werd een warm welkom in een hecht team vol enthousiaste verpleegkundigen die van alles over me te weten wilden komen. Elke week draaide ik mee op een andere afdeling om uiteindelijk mijn laatste weken te werken op de emergency room. In sneltempo bouwde ik een hechte band op met mijn Thaise collega’s en voelde ik me deel uitmaken van hun team. De verpleegkundigen hier zijn net 1 grote familie en ik ben zo dankbaar dat ik hier deel van uit heb mogen maken.  Ze waren super nieuwsgierig naar mijn Nederlandse leventje en wilden me graag kennis laten maken met hun leventje en lokale cultuur. Zo werd ik uitgenodigd om bij mijn collegaatje thuis te overnachten, werden er vele Thaise delicatessen geproefd en mocht ik deel uitmaken van een speciale Thaise celebration. Ik ervaarde echt de “Thai way of life” en raakte helemaal ingeburgerd in het Thaise leven.

Genieten van het Thaise leven

Wat ik vooral tegenkwam tijdens mijn werk waren slachtoffers van verkeersongevallen, wondzorg, patiënten met infecties (waaronder ook de tropische ziektes) kindjes met astma-aanvallen etc. Veel dingen waren vergelijkbaar met hier in Nederland maar er waren natuurlijk ook wel grote verschillen. Zo was er 24/7 familie bij patiënten aanwezig, draaien verpleegkundigen veel te lange diensten en mogen ze veel meer handelingen zelfstandig uitvoeren dan hier in Nederland. Een van mijn laatste dagen kreeg ik zelfs ineens de opdracht om een wond te gaan hechten! Dit terwijl wij dat als verpleegkundigen in Nederland niet mogen doen en ik deze handeling dus nog nooit verricht had. Gelukkig kreeg ik goede instructies van mijn lieve collega’s waarna de klus zo was geklaard. Yes I did it!

It’s the small things that matter

Het zijn vooral de kleine dingen die me zo zijn bijgebleven. Zo kreeg ik b.v. een keer een lekke band met de fiets terwijl ik kilometers van huis was. Een local stopte direct om me een helpende hand te bieden en bracht me netjes naar huis. Daarnaast werd er elke dag enthousiast naar me geroepen/gezwaaid door het echtpaar van het “tankstation” waar ik bijna elke dag even stopte om wat benzine te kopen voor mijn scooter. De locals wisten allemaal wie ik was en ik maakte deel uit van hun Thaise leventje.

Samen op de foto met kinderen uit een nabijgelegen schooltje

Voor iedereen die nog twijfelt kan ik alleen maar zeggen:

• Laat je angsten je avontuur niet in de weg staan: er is altijd een weg terug!
• Wees niet bang om het avontuur alleen aan te gaan want je bent nooit echt alleen. Je leert snel nieuwe mensen kennen en je voelt je snel “thuis”. 
• Volg je gevoel.

Één ding is zeker: Het was een onvergetelijke ervaring!

Ben jij nou ook zo benieuwd naar vrijwilligerswerk in Thailand?
Neem dan eens een kijkje op de volgende websites:

www.volunt2thai.com
www.workaway.info

Dit artikel werd geschreven door Irene Klaassen. Heb je zelf ook interesse om een leuk gastartikel te schrijven voor Zuidoost-Azië Magazine? Neem dan contact op via dit formulier.