Het wordt aangeprezen als het meest pure en rauwe gebied van Vietnam. Waar massatoerisme nog niet heeft huisgehouden, de mensen oprecht nieuwsgierig naar je zijn zonder ook maar iets van je te willen, de natuur nog onbewerkt is en het waarschijnlijk het mooiste gebied is van heel Vietnam. Het heeft ons veel tijd en moeite gekost om er te komen, maar de Ha Giang motorloop is het zeker waard!

Ondanks we nog niet eens halverwege onze grote reis door Vietnam zijn, vrezen we stiekem dat we het mooiste en indrukwekkendste inmiddels al hebben gezien. Ha Giang, de meest noordelijke provincie in Vietnam, ligt tegen de grens van China. Nog maar weinig toeristen reizen af naar dit noordelijke punt, de meesten gaan voor de natuur naar Sa Pa en Ha Long Bay. Zonde, als je het ons vraagt. Ook al is het één van de armste provincies van het land, het gebied is zo onbeschrijfelijk mooi en de mensen zo hartelijk dat wij het als een must-go bestempelen voor jouw reis naar Vietnam.

Vanuit Sa Pa, waar we al van onder de indruk waren van de natuur maar het opkomende massatoerisme duidelijk zichtbaar is, hebben we de bus naar Lao Cai genomen om daar over te stappen richting de stad Ha Giang. Deze busrit is heftig. Zo’n zes uur lang hebben we in een volgestampte bus gezeten (lokale Vietnamese bussen gaan niet eerder weg voordat iedere vierkante meter van de bus in gebruik is, dus ook het dak) over de meest hobbelige en oneffen wegen, met een handjevol spugende Vietnamezen om ons heen. Het waren de langste zes uren van ons leven, maar ook dat is reizen en achteraf maakt het een goed verhaal. Eenmaal aangekomen in Ha Giang moeten we nog een flink stuk lopen naar ons hostel, aangezien het busstation net buiten het centrum ligt. Op een of andere manier krijgen we het altijd voor elkaar om een stuk te moeten lopen met onze backpacks wanneer de zon op zijn hoogst staat. Vier kilometer en veel binnensmonds gescheld later komen we aan bij Highland Hostel. De eigenaar is heel aardig, spreekt goed Engels en helpt je graag met je vragen of plannen. We hebben besloten eerst een nachtje hier te slapen, voordat we op de motor stappen om de driedaagse Ha Giang loop te doen.

Deze loop wordt beschreven als een van de mooiste trails van de wereld. De New York Times omschrijft het als volgt: “It was a place I had never heard of, but Vietnamese acquaintances talked about the region as if it were the Land of Oz … Worldly young Hanoians said that one could not truly consider oneself Vietnamese until having been there.”

Een stuk van 320 kilometer lang door het Dong Van Karst Geopark, zowel over hobbelige zandweggetjes en net aangelegde asfaltwegen. We willen twee motoren huren, maar besluiten toch samen een motor te huren en elkaar af te wisselen. Zo kan diegene achterop om zich heen kijken en genieten van de omgeving. Scheelt ook weer geld – we blijven Nederlanders. Een motor huren hier is iets prijziger dan in de rest van Vietnam, zo tussen de 150.000 en 200.000 dong per dag, dat is ongeveer tussen de €5 en €8.

TIP 👉: Let er op dat je een goede helm uitkiest, de remmen checkt en foto’s maakt van de motor voordat je weggaat. Zo kunnen ze jou niet de schuld geven van schade dat al op het voertuig zat.

Off we go! Eerste stop: Dong van.

Het is inmiddels 11:00 en we zitten op de motor. Het hostel vond het geen enkel probleem
om onze grote backpacks achter te houden tot we weer terug komen, de waardevolle spullen nemen we mee in onze daypacks. Erg fijn, want dat had nooit op één motortje gepast met twee Hollandse vrouwen. Onze eerste stop is Dong Van, een plaatsje meer richting het noorden. De wegen zijn vooralsnog goed, dus we vragen ons af waarom we online zoveel hebben gelezen over slechte wegen. Een stuk verder merken we dat ze de laatste tijd flink bezig zijn geweest met de weg verbeteren. Soms rijden we letterlijk over het net neergelegde asfalt heen dat nog ligt na te smeulen. De natuur is prachtig en het uitzicht indrukwekkend. Zodra je in de bergen bent, is het het waard af en toe te stoppen, te kijken en foto’s te maken. Zulke landschappen hebben we nog nooit gezien en ook iedere bocht die je neemt ziet er weer anders uit. Zo hebben we het ene moment het idee dat we in Oostenrijk rijden met veel vegetatie en dennenbomen met uitzicht op rijstvelden en een paar bochten verder tuffen we in IJsland met ruwe en onbegroeide stukken rots. Het is bizar om te zien hoe verschillend de natuur is hier, terwijl het soms letterlijk geen 100 meter van elkaar verwijderd is.

Om 16:00 rijden we Dong Van binnen. We hebben van te voren geen slaapplek geregeld aangezien we ervan uit gaan dat er genoeg nhà nghì’s (Vietnamees voor guesthouse) of hostels zijn. Hiernaast reizen we in september, dus low season. Nog geen minuut nadat we het dorp binnenrijden, spreekt een Vietnamese vrouw ons aan op een scooter. ‘Excuse me, you looking for hostel?’ Ze biedt ons een eigen kamer aan met badkamer voor 160.000 dong per nacht, zo’n €6. Niet verkeerd, dus rijden we achter haar aan en bekijken de kamer. Perfect! Wees vooral niet bang om niets te kunnen vinden, mocht je het niet vooraf boeken. Ondanks het een redelijk ‘off the beaten track’ stadje is, vind je er heus wel plek om te slapen. Ze hopen hier al een tijdje op groei in toerisme en bereiden zich erop voor om het nieuwe Sa Pa te worden. Wij geloven dat dit ook gaat gebeuren binnen nu en 10 jaar.

Dong Van verrast ons, het is oprecht een leuk en levendig stadje en er zijn heel wat hippe, modernere restaurants en koffietentjes. We eten bij Green Karst, wat heel goed bevalt. De mensen zijn er heel lief en spreken goed Engels, dus de volgende ochtend gaan we terug voor ontbijt. Je kunt er ook take-away broodjes kopen, speciaal voor de motor tour om geen moment te missen van het noordelijke avontuur. We stappen weer op de motor om het noordelijkste punt van Vietnam te bezoeken in Lung Ca, wat een stukje terug is. Het is een stuk verder weg dan gedacht en je betaalt 25.000 dong (omgerekend is dat net geen €1) om naar boven te mogen klimmen. Eenmaal boven zijn ze het monument aan het renoveren en ligt de helft van de bezienswaardigheid open, ook het uitzicht valt ons tegen. Onderweg hebben we mooiere landschappen gezien. Hiernaast worden er weer schaamteloos foto’s van ons gemaakt door een groep Chinezen en dat kunnen we even niet hebben. Na enkele minuten zitten we weer op de motor en kunnen we weer genieten van de uitzichten die er wel toe doen.

Richting Meo Vac: pijn in de billen en hoofd in de wolken.

We rijden richting Meo Vac, wat het volgende plekje is waar we zullen overnachten. Dit is, naar onze mening, het allermooiste stukje van de hele loop. Je rijdt een flink stuk de bergen in en het uitzicht wordt er alleen maar beter op. Af en toe rijden we door een wolk heen, wat het avontuurlijke gevoel compleet maakt. De wegen zijn goed en dit soort views maken de pijn in onze billen van de lange zit op de motor het waard. We stoppen op aardig wat plekken om foto’s te maken, filmen een beetje met de GoPro en staan letterlijk met open mond alles te bewonderen.

Let er op dat je je motor niet in een bocht parkeert en zet het voertuig het liefst in het grind naast de weg. Zo weet je zeker dat tegenliggers je motor zien staan. We komen vroeg aan in Meo Vac, de tweede stop, maar besluiten alvast een stukje verder te rijden. Dit dorpje ziet er niet heel spannend uit, we drinken een kopje koffie en gaan verder. Vele kilometers verder stoppen we in Pac Miau, we zijn bekaf en vinden snel een redelijk goedkope, en ietwat vieze, nhà nghì. Dit dorpje ziet er ook niet heel bijzonder uit, maar we hebben een slaapplek nodig voor het donker wordt. Bij een winkeltje halen we twee koude biertjes en wat chips, we praten even wat na en vallen al vroeg op de avond als een blok in slaap.

Terug naar Ha Giang.

De volgende ochtend maken we ons klaar voor de terugtocht naar Ha Giang en we vinden het heftig. We zijn moe van de afgelopen twee dagen en de wegen zijn het slechtst wat we tot nu toe hebben meegemaakt. Soms stapt één van ons af, zodat de ander rustig naar beneden kan rollen op een steil stuk met gaten in de weg. Nou ja, weg? Eerder een stuk zand en steen.

Een keer glijden we uit en twee Vietnamese mannen komen ons direct te hulp geschoten en trekken ons en de motor weer overeind. We hebben gelukkig niets, maar zijn wel geschrokken van de wegen hier. Rond het begin van de middag bereiken we weer Ha Giang, leveren de motor in en halen onze backpacks op. We bespreken de loop met de vriendelijke eigenaar van het hostel en gaan richting het busstation (ditmaal met taxi). We nemen een sleeperbus richting My Dinh – Ha Noi, die vele malen comfortabeler is dan de lokale bus tussen Lao Cai en Ha Giang.

Al met al is de motorloop een geweldige trip om de veelzijdigheid van Vietnam te zien. De natuur is mooi, de dorpjes van de vele verschillende etnische groepen waar je doorheen rijdt zijn klein en kindjes roepen allemaal heel vrolijk ‘hello’ naar je als je voorbij komt. Wellicht is het beter om de loop andersom te doen, zodat je nog fit bent om de slechtste wegen aan te kunnen en het beste voor het laatste wordt bewaard. De route kan ingekort worden, namelijk door vanuit Meo Vac naar Quan Ba te navigeren. Een handige app hiervoor is Maps.Me, hiermee kun je de kaart van Vietnam downloaden en offline navigeren. De route is hierdoor prima en een stuk goedkoper om zelf te doen in plaats van met een tourgids. Wij raden je aan zo snel mogelijk te gaan, voordat er een toeristische file ontstaat met honderden andere westerlingen!

Dit artikel werd geschreven door  Linde Verbaas & Melanie van Leeuwen.

Hey! Wij zijn Linde en Melanie van Pocket Productions, een ondernemend stel dat alles in Nederland heeft opgezegd om voor onbepaalde tijd door Zuidoost-Azië te reizen. Naast gastblogs kun je ons ook volgen voor inspirerende reisfotografie, video’s en werken we aan een reisgids over Vietnam voor uitgeverij Edicola.

Lời chào, Linde en Melanie.

Heb je zelf ook interesse om een leuke gastblog te schrijven voor Zuidoost-Azië Magazine? Neem dan contact op via dit formulier.