Ben je wel eens op een plek geweest waar het zo mooi is dat je dit het liefst voor jezelf houdt? Dat je er eigenlijk een beetje bang voor bent om erover te vertellen? Dat heb ik dus nu. Een soort irrationeel, ingebeeld eigendomsrecht. Na een maand op speurtocht in Thailand om enkele pareltjes van het land te ontdekken, kan ik met recht zeggen dat ik er een aantal gevonden heb. De parels die nog niet al te veel toerisme trekken. Dat laatste moet eigenlijk zo blijven, dus laat me vooral vertellen waar je niet heen moet gaan en waarom niet.

Ga vooral niet naar Ko Lanta

Toegegeven, Ko Lanta is niet meer zo onontdekt. Dus ga er dan ook niet heen, want zo bijzonder is het allemaal niet meer. Het is eigenlijk maar saai. Allemaal stranden aan de westkust. Waarom zou je daar in godsnaam willen zitten? Alleen voor de zonsondergang? Je hebt vast wel wat beters te doen op vakantie. Het enige wat mensen daar een beetje doen is voor zich uit staren over de zee, hopend dat ze het groene, miraculeuze licht zien wanneer de zon haar topje achter de horizon laat zakken. What a waste of time.

Als men dan zo gezegend is met het getuigen van het wonder der natuur, stort men zich massaal op de Thaise keuken. Met z’n allen eten langs het strand, visje op de barbecue of massaal aan de Thaise curry. Is dat niet vreselijk afgezaagd? En dan die live reggaemuziek erbij, kom op zeg. Verzin eens wat nieuws.

Als je de grotten, de zee, de talloze witte stranden, de jungle, het National Park en het Mangrove Forest gewoon even wegdenkt, is het nog wel te pruimen om er op een scootertje rond te tuffen. Maar verwacht niet veel van dit eiland. Het lijkt niet goed te weten wat het wil. Is het nou dé plek om natuur te ontdekken en te duiken? Of kun je er beter feesten? Misschien juist ontspannen? Het is een mix van dat allemaal, zo verwarrend!

Tips voor Ko Lanta

Nou goed dan, als je besluit om mijn advies in de wind te slaan en Ko Lanta te bezoeken, laat me je dan een aantal gouden tips geven:

1. Shanti Shanti, gerund door een Frans-Thais koppel, heeft heerlijke ijsjes, verrukkelijk ontbijt (Westerse porties) en goedkope accommodaties. O, en topservice.

2. Ga een hapje eten bij Same Same but Different in het zuid-westen; heerlijk eten, mooie zonsondergang.

3. Ook Roi Thai (Klong Nin Beach) is goed voor fine dining.

4. Hou je van de zee? Ga duiken bij Scubafish.

5. Voor een feestje ga je naar de fullmoon party in het zuiden, of pak je een willekeurige reggaebar om te chillen.

Maar hey, als je er niets aan vindt, zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb.

Same Same but Different, Ko Lanta

Ko Yao Noi, quelle horreur!

Je snapt dat ik opgelucht was dat ik na vier dagen al weg kon van Lanta. Terug naar het o zo fijne Phuket (waarvan ik overigens zonder gekheid moet toegeven dat het niet alleen maar een poel der verderf is, maar ook mooie plekjes heeft, als je maar je best doet om ze te ontdekken). Op een willekeurige donderdagochtend wist ik dat ik weer op pad wilde gaan. Zonder al te groot plan regelde ik de taxi naar de noordpier van Phuket (Bang Rong) en pakte ik een slowboat naar Ko Yao Noi. Wat een teleurstelling wederom. Een eiland waar ze zo eigenwijs zijn om hun eigen afvalmanagementsysteem in te zetten. Van die lokale ‘groene’ fanatiekelingen die het eiland ‘schoon’ willen houden. Bah.

Om nog maar niet te spreken van hun overdreven vriendelijkheid. Stuk voor stuk begroetten ze me met een lach. Misselijkmakend gewoon. Nadat ik eindelijk een accommodatie (800 baht voor een bungalow) had gevonden, en ik mijn tijdelijke buurvrouw leerde kennen, vertelde ze me ook nog eens dat het beste restaurant (zo’n 100 meter noordelijker ten opzichte van Baan Thakhao Bungalows aan de linkerkant) op een heuvel ligt vanwege het ‘uitzicht over de zee’. Twee hele minuten naar boven lopen! Dat kunnen ze toch niet maken?!

Het vreemdste van alles was de sfeer op het eiland. Ik voelde me er thuis. Gatver. Ik ga toch juist op reis om niet meer thuis te zijn? Nou goed dan. Ik geef toe dat ik thuis niet met een scooter door de jungle hoef om een verborgen strandje te ontdekken. Het enige mooie strand eigenlijk dat er is op het eiland, want door de heftige invloed van het getij liggen veel stranden gedurende de dag braak met flink wat modder.

En dan nu serieus…

Ko Yao Noi is geen eiland met parelwitte stranden en een blauwe zee. Het is echter wél een eiland dat je hart verovert met de vriendelijkheid van de mensen. Het is een eiland met een hart van goud. Een eiland waar ik onderweg niet zomaar over sprak met andere reizigers, tenzij ik zag dat ze de kalmte, ontspannen sfeer en de schoonheid zouden waarderen en beschermen. Feestvierders zijn hier niet op hun plek en komen bedrogen uit. Zij kunnen beter naar de eilanden die eerder op deze site zijn geadviseerd (Ko Samui, Ko Phi Phi, Ko Tao). Voor degene die van rust houdt, of jonge gezinnen die geen gekte om zich heen willen en de veiligheid opzoeken: Ko Yao Noi is een plek waar je moeiteloos drie weken zou blijven. Ik verliet het eiland met pijn in mijn hart.

Wat kleine tips

1. Er zijn accommodaties voor verschillende portemonnees. Budgetreizigers kunnen terecht bij Coconut Corner, waar een vriendelijke familie je met open armen ontvangt.

2. Voor heerlijke pizza; ga naar La Luna.

3. Yoga lovers zijn welkom voor een yoga retreat bij ‘Island Yoga’. Kijk op thailandyogaretreats.com.

4. Het eiland heeft maar 2 ATM’s (een halverwege, een in het dorp bij de 7 eleven), dus zorg voor voldoende cash, of huur een scootertje om geld te halen.

5. Klimmen: de avonturier kan zijn lol niet op met de talloze klimmogelijkheden in het noorden.

Ko Kut – wat een k-eiland

Ko Kut

Aan het eind van mijn reis door Thailand – nadat ik Chiang Mai, Bangkok en Ko Chang had bezocht – besloot ik nog een dag of twee naar Ko Kut (ook wel Ko Kood genoemd) te gaan. Spijt als haren op mijn hoofd natuurlijk. Er was niets te doen daar. Als in: slechts twee taxi’s, nauwelijks mensen, en geen verlichting op straat in de avond. Wat een dooie boel. Als ik met mijn vriendin op het strand lag, zagen we hooguit twee andere badgasten. Verder was het dus alleen maar wit poederzand. Ja, en water. Gewoon helder water. Dat zie ik dagelijks als het uit de kraan komt, dus zo bijzonder is dat allemaal niet. Wat ik vooral zo vervelend vond, was dat er van die palmbomen over het strand hingen en er een oude boomstronk op het strand lag. Dat ze dat niet netjes opruimen, gaat mij de pet te boven.

De Canadees die samen met zijn vrouw het lokale massagesalon runt, vertelde mij vol trots dat Ko Kut in de top tien wereldwijd staat om sterren te kijken. Het is mij een raadsel waarom dat überhaupt de moeite waard is om dat te noemen. Sterren kijken kun je ook in een planetarium. En dat er talloze verborgen watervallen zijn…daar heb ik toch niets aan als ze verborgen zijn?! Ach, ik heb er uiteindelijk eentje gezocht die aan toeristen wordt bekend gemaakt met bordjes. Dat is dan ook precies het probleem; er komen ook andere mensen. Bah.

Nog zoiets; er is pas sinds vier jaar een geasfalteerde weg op dit eiland. Een algemene pier doen ze dus niet aan. De boot moet dus langs elke accommodatie (ik verbleef bij Mangrove Bungalows) om mensen af te zetten. Wederom; denken ze dat mijn tijd niet kostbaar is ofzo? Wat een gedoe. Tsja. Soms moet je maar een beetje schikken in je lot. Het waren twee dagen bakken in de zon – wat een straf. De lol met mijn reisgenote maakte gelukkig alles goed.

De pareltjes

Het voelt maar raar om er zogenaamd negatief over te schrijven. Bijna onmogelijk. Feit is dat Ko Yao Noi en Ko Kut mijn twee favoriete eilandjes zijn geworden waar ik nu al naar verlang om ernaar terug te keren. Een stukje paradijs op aarde. Ko Yao Noi is een gezinseiland, of een eiland voor reizigers die van rust houden. Ko Kut is romantiek ten top; ga met je partner. Ko Lanta was een perfecte balans voor de reiziger rond de dertig (ik chargeer) die soms wil feesten, soms de rust opzoekt. Dit waren de pareltjes. Bewaak ze met je leven!

Michelle in actie op Ko Lanta

Dit artikel werd geschreven door Michelle Coops.

Over Michelle:

Michelle Coops kan niet stilzitten. Altijd weer op zoek naar die nieuwe thrill. Een lange reis, dat moest het volgende avontuur worden. Alle excuusjes zette zij aan de kant, bedacht een plan en boekte haar ticket. Als reizende schrijver trekt zij nu Azië door. Gedurende zes maanden houdt zij jou op de hoogte van haar avonturen.

Foto’s gemaakt met Olympus XZ-10 en iPhone.

Heb je zelf ook interesse om een leuke gastblog te schrijven voor Zuidoost-Azië Magazine? Neem dan contact op via dit formulier.