Nog nooit in mijn eentje, nog nooit drie hele maanden en nog nooit naar Azië op reis geweest. Maar het staat vast. Ik ga en heb genoeg tijd om me voor te bereiden op deze spannende trip. Hoe dan? Hoe kan je je voorbereiden op het onbekende zonder dat het te bekend wordt?

Ik heb 9 maanden voordat ik vertrok al geboekt, maar mijn doel was alsnog niet te veel te plannen. Een goede les voor de perfectionist in mij, die normaal gesproken alles tot in de puntjes geregeld wil hebben. Helemaal als je zoveel tijd van tevoren hebt. Uren zat ik op internet van alles op te zoeken en te bekijken. En toch heb ik niets gepland. Alles ligt open! Alles is mogelijk. Maar ik voel me wel voorbereid. Hoe heb ik dat dan gedaan?

Als eerste hebben de verrassingsreisjes van de afgelopen 2 jaar mij geleerd to “embrace the unknown.” Ik heb meerdere keren een reis geboekt waar je tot de dag van vertrek geen idee hebt waar je heen gaat. Dus voorbereiden is onmogelijk. Je weet alleen het weerbericht, maar niets is zo veranderlijk als het weer. Het “voorbereiden” doe je ter plekke. Zeg maar gerust “improviseren”. En dat gaat prima. Dus les 1 in het niet te veel plannen en het onbekende onbekend houden, is gelukt!

Verder heb ik vooral Facebook gebruikt. Uren scrollen door mijn tijdlijn is altijd een optie, maar die sociale media kan je ook heel praktisch en doelgericht gebruiken! Hier heb ik namelijk zo veel mogelijk tips van de verschillende reisgroepen gelezen. Soms is dat wel iets te uitgebreid en verklapt het misschien een beetje te veel het onbekende, maar dan scrolde ik gewoon verder. Goede tips gevonden! De tips die ik het leukst & meest praktisch vond: steekwagenhoes van de Ikea als flightbag gebruiken (heeft top gewerkt) en de app maps.me (veel gebruikt en 95% van de tijd op de plaats van bestemming aangekomen).

Zelfs alle activiteiten die ik echt, echt, echt wilde doen en als must op mijn lijstje staan, had ik ook niet gepland. En deze must do’s zijn uitgesteld, veranderd of vervangen door nieuwe, spontane do’s! Want je weet nooit wat er gebeurt en wie je ontmoet.

Solo traveller

Nee, ik ben nog nooit eerder zo lang en zo ver alleen op reis geweest. Vrienden en familie reageerden óf met “jeetje, dat is wel een hele tijd om alleen door te brengen. Ik zou er niet aan moeten denken!”, óf met “je bent sowieso niet alleen en jij al helemaal niet, want jij praat met iedereen!”

Beide reacties passen wel. Ik vroeg me in het begin zelf ook af of ik inderdaad 3 maanden alleen zou kunnen zijn en was er daarnaast ook van overtuigd dat ik dit niet volledig kon testen. En ik had inderdaad niet veel tijd om het alleen reizen te testen. Ik stapte in het vliegtuig op zoek naar mijn eigen, zorgvuldig uitgezochte stoel aan het raam en terwijl mijn oog op mijn stoelnummer viel, zag ik dat er al iemand op die rij zat. Ik stapte voor haar langs. Zwaaide nog wat met mijn bepakte, brugpieper rugzak in haar gezicht, maar toen ik eenmaal zat, vroeg ze: “Reis je ook alleen?” “Ook naar Bangkok?”
En ja hoor, mijn eerste travelbuddy had ik al. Alsof ik de smaak al meteen te pakken had, want ik praat inderdaad echt met iedereen, waren er twee Australische chicks uit mijn hostel die ook op het punt stonden Bangkok te verkennen. Solo? No, solo together!

North it is!

Op elke Facebookpagina, blog of website met reistips voor Thailand, staat dat je de nachttreinen op tijd moet boeken. Ik dacht dat 1 dag van te voren vroeg genoeg zou zijn. Toch was alles bij aankomst in Ayutthaya volgeboekt. Ik kreeg wel de tip om de volgende dag om 12:00 terug te komen om te kijken of er eventueel reserveringen gecanceld waren. Dat deed ik en lucky me! One ticket to Chiang Mai!

De trein vertrok pas om 23:36, dus ik had nog rustig de tijd voor wat mooie tempels en buddha’s, lekker eten en internationale gezelligheid. Met backpack, daypack en snackpack liep ik door de lege, muisstille, oude tempelstad. Na 20 minuten gelopen te hebben, was daar gelukkig nog één tuktuk. Eenmaal in de trein snel mijn plekje opgezocht en in mijn “bedje” gekropen. Ik lag bovenin en moet zeggen dat het schommelen een uitdaging leek te worden, maar ik heb geweldig geslapen. Het schommelen was heerlijk kalmerend en ik werd eigenlijk alleen wakker als dat ophield.

Chiang Mai, you’ve treated me good

Nu ik weer terug ben, kan ik zeker zeggen dat ik Chiang Mai het leukst vond. Na de geweldige treinrit naar het noorden heb ik mezelf de tijd gegeven om even te settelen in Chiang Mai. Een stad die net als Ayutthaya is opgedeeld in een oud gedeelte en een nieuw, modern gedeelte. In deze stad zijn er op elke hoek van de straat en daartussen tempels te vinden. Na de ruïnes in Ayutthaya was het fijn om weer tempels te bezoeken die nog volledig in gebruik zijn.

Zo betrad ik op een ochtend de eerste tempel die ik tegenkwam en stapte ik midden in een ceremonie. Niet wetende waar het over ging, ben ik netjes aan de zijkant gaan zitten. Ondanks dat ik niets verstond van de chantende monniken, had het iets rustgevends. Ik had er wel langer naar kunnen luisteren, maar het hield redelijk abrupt op en de monniken gingen weer verder met hun dagelijkse routine. Het bleek dat een monnik de gemeenschap ging verlaten nadat hij er 5 maanden onderdeel van uit had gemaakt.

Een aantal tempels verder zag ik twee monniken met een Braziliaans stel praten. Ik stond half mee te luisteren toen één van de monniken mij seinde om erbij te komen. Om niet in te breken in het gesprek dat het stel met de monniken had, heb ik rustig geluisterd naar alle wijsheden die verteld werden. Alle wijze woorden van een 23-jarige monnik die al 9 jaar streeft om nagenoeg zo goed te leven als Buddha. Verlicht worden wil hij niet, omdat hij nog graag goed wil doen voor de gemeenschap door les te geven.

Na de tempeltocht en wijze lessen van monniken was het tijd voor wat actie. Om precies te zijn de Chiang Mai cabaretshow van de ladyboys. De aangehaakte mannen stonden voor de ingang nog wat onwennig om zich heen te kijken, maar besloten toch naar binnen te gaan. Het gaat tenslotte allemaal om de ervaring!

Het startte met een en al spektakel en ondanks dat de kostuums bijna uit elkaar vielen, was het energielevel hoog en stijgende. Op sommige momenten leek er geen twijfel over het geslacht te bestaan. Ik heb meerdere mannen horen zeggen dat ze zich in een andere setting toch daadwerkelijk vergist zouden hebben.

En dan kwam daar als hoogtepunt van de avond Rihanna het podium op. Je zag in het publiek iedereen elkaar vol ongeloof aankijken. De act was compleet! Als je wou, mocht je nog op de foto met de dames (in ruil voor een goede fooi natuurlijk).

En alsof er nog niet genoeg bijzonders en leuks te doen was in Chiang Mai is er 1 ding te noemen wat er voor gezorgd heeft dat ik langer in Chiang Mai ben gebleven. “You’re an addict when you reschedule your travels to dance!”  Haha, jazeker! Ik ben verslaafd aan dansen. En ik vond een salsaworkshop met aansluitend een feest. Ik kon niet wachten tot het zover was en het voelde als thuiskomen. De muziek, het dansen en de mensen. Super gezellige sfeer en heerlijke open mensen met wie je altijd een praatje kon maken.

Klinkt bijna alsof het over Nederland gaat, maar toch is er een verschil en dit werd door de meeste Thaise dames ook beaamd. Hier is het geen probleem als je als vrouw een man ten dans vraagt. Iedereen vraagt elkaar: man vraagt vrouw, vrouw vraagt man, vrouw danst met vrouw. Zo gezellig als het was de eerste keer én het enthousiasme van de mensen heeft ervoor gezorgd dat ik mijn reisplannen ging overdenken en nog twee nachtjes Chiang Mai eraan heb geplakt.

Survived the bus trip to Pai

762 bochten zo scherp als Thaise curry. Vele verhalen heb ik al mogen aanhoren. Wagenziek, overgeven, scooterongelukken, politiecontrole halverwege. Ik vond dat ik het zelf moest ervaren. Op het busstation in Chiang Mai was het best goed geregeld. Als je eenmaal weet hoe het werkt, waar je moet kijken en je geen haast hebt.

Toen ik zat, kregen we indien nodig alvast plastic zakjes uitgedeeld. Stoer begon ik zonder zakje aan de reis. En dat ging prima. Tot we gestopt waren en 10 minuten pauze hadden gekregen. Bij bocht 456 begon het toch wel een beetje vervelend te worden en begon mijn maag zelf wat rare bochten te maken. Maar ik heb het overleefd!

Op veel plekken lees je dat de chauffeurs van de minivans als idioten rijden, maar niets is minder waar. In ieder geval de chauffeur die mij naar boven heeft gebracht, heeft vooral geprobeerd het scherpe randje van de bochten af te halen. Dat hij daarvoor dan aan de andere kant van de weg belandt, is natuurlijk geen probleem als er geen tegenliggers zijn!

Fun Intoxicating Phi Phi versus Lazy Detox Lanta

Na het noorden ben ik naar Phuket afgereisd, waar ik uitgeziekt heb en leek te herstellen van een oorontsteking. Kerst vierden we op Ko Phi Phi, want als je ergens een feestje kan vieren, is het daar wel!

Het was kerstavond en met een grote groep Nederlanders (allemaal solotravellers, die de gezelligheid opzochten via de Facebookgroep: feestdagen in Azië) zaten we aan ons eerste kerstdiner. De vragen waar kom je vandaan? Waar ga je heen? Hoelang ga je reizen? werden als gedeelde speelkaarten over de tafel uitgewisseld. De klik was er, de gezelligheid zat er in, dus de eerste buckets werden gekocht.

Eenmaal op het strand ging het snel. Iedereen verdween in een eigen richting, je kwam elkaar af en toe spontaan nog tegen, maar de meesten zag je pas weer de volgende ochtend bij het uitbrak ontbijt. Overdag hadden we vaak goede, actieve plannen, maar die resulteerden vaak in op het strand liggen,  bootje varen en nog even verder slapen. Om daarna weer aan een kerstdiner te beginnen. Andere tafelschikking, andere vragen, maar de klik was er en de gezelligheid zat er nog altijd in. Dus buckets werden gekozen, gekocht, gedeeld en gedronken. En ondanks het voornemen om elkaar niet uit oog te verliezen, ging ieder weer zijn eigen pad. Om het de avond daarna weer te herhalen.

Op Phi Phi leerde ik super leuke mensen kennen, ik leerde ook dat ik best goed kan beerpongen, dat in Thailand gin tonic beter is dan rum cola en dat een strandfeestje altijd slaagt. Maar met pijn in mijn oren, mijn keel, mijn rug, mijn heupen en mijn kuiten, kroop ik de ferry op. Weg van Ko Phi Phi, op naar Ko Lanta. Tijd voor rust, ontspanning en een goede detox.

12 uur geslapen, fruit ontbijt, lekkere massage, stevige lunch, chillen op het strand AND repeat. Heerlijk genoten van Detox Lanta. Mijn lichaam was zo goed als volledig hersteld en ik was klaar voor het volgende feestje! Oud & Nieuw in Bangkok!

Dancing Queen

Na een fantastisch NYE party op Khao San Road in Bangkok (de foto’s staan helaas op een gestolen telefoon), moet je deze plek ook een keer op een normale avond meemaken. Veel verschil zat er niet in. De buckets waren weer volop aanwezig, de muziek van de verschillende tenten wilden elkaar weer overstemmen en ik ontmoette zelfs opnieuw een aantal mensen die ik met NYE uitbundig een gelukkig nieuwjaar had gewenst. Verder ontmoette ik een ware Thaise dancing queen. Ze danste veel, uitbundig en zichtbaar vol passie. Iemand naar mijn dansverslaafde hart dus!

Na een paar goede nummers, gekke danspasjes en slokken uit een vergeten bucket, kwam ik erachter dat deze dancing queen doof was. Nog nooit iets in haar leven gehoord, maar haar pret, passie en pasjes hebben mij de hele avond geïntrigeerd en doen beseffen dat voor mij mijn zintuig voelen het belangrijkste is!

Na een goed feest rustte ik uit bij een zwembad op het dak van een hotel en maakte ik me klaar voor nieuwe avonturen in een nieuw land.

Dit artikel werd geschreven door Lisette van Putten.

Hoihoi! Ik ben Lisette en ben sinds kort verslaafd aan reizen. Ik mocht overwinteren in Zuidoost-Azië (dec 2016 – feb 2017) en heb veel mooie, gezellige en spannende dingen beleefd. Deze heb ik voor jou opgeschreven om te delen. Veel leesplezier!

Heb je zelf ook interesse om een leuke gastblog te schrijven voor Zuidoost-Azië Magazine? Neem dan contact op via dit formulier.